Dag 49 Marsac - Les Billanges
14 juni 2015 - Les Billanges, Frankrijk
Na 200 meter loop ik het dorp uit en meteen de natuur in. Heerlijk. En het blijft de hele dag natuur.
Voor een huis stast een auto met NL kenteken. Ik probeer een 'goedemorgen' tegen de vrouw dienin de tuim werkt, inderdaad uit Nederland. Ik krijg meteen koffie aangebiden. Het is een mooi huis, met smaak. Zij wonen er ongeveer de helft van het jaar en vertellen met liefde over de historie van de omgeving. Ik kan zien hoe ze ervan genieten. Met een glimlach vertrek ik weer.
Een bospad stijgt naar het hoogste punt van deze.Franse camino voor de pyreneen.
Veel energie heb ik vandaag en stuiter met stevige pas naar boven. Ik had vandaag geen bar of restaurant verwacht, maar op het bovenste punt, in Saint-Goussaud, wacht me een verrassing. Net 2 weken geleden heeft een Engels stel een restaurant heropend dat jaren leeg heeft gestaan.
Terug in het bos gaat het regenen, maar door de bomen blijft het voor mij droog. Als ik onder de bomen vandaan kom is het weer droog. C'est la vie.
De weg blijft mooi, slingerend omhoog en omlaag. Bij een oud tankstation lunch ik geniet van wat eens was.
Brood, kaas en water, niets anders nodig.
De energie blijft, ook vandaag loop ik een stuk hard, een half uur. Het is alsof ik er nog meer energie van krijg, met muziek trippel ik daarna nog over de weg omhoog.
Na 24 km komt de eindbestemming in zicht. Jammer, had nog uren door willen lopen.
Vanavond ben ik weer de enige pelgrim in de herberg. Voor en na me lijken groepjes pelgrims te zitten, hoor ik van Francoise, de herberg eigenaresse.
Ze kookt voor mij alleen en vertelt intussen over haar plannen om in augustus een camino te lopen. Die van Valencia, onder Madrid door naar Santiago. Met tent. Het is er dan knetterheet weer ik uit ervaring. In juli 2012 heeft Ria hem gelopen. Mede voor onze trouwdag ben ik toen een paar dagen overgekomen om mee te lopen. Knetter, knetterheet maar voor ons beide een dierbare herinnering. Tijdens het gesprek met Francoise bel ik Ria als helpdesk. Haar advies: geen camping, neem geen tent mee. Er zijn municipals. Soms moet je er wel 40 km voor lopen...
De chemin (camino) de Vezelay, waar ik nu loop is eigenlijk een makkie.
Het leven is weer goed. Ook hier.
Vandaag 24 km. Totaal 1231 km.
Veel energie heb ik vandaag en stuiter met stevige pas naar boven. Ik had vandaag geen bar of restaurant verwacht, maar op het bovenste punt, in Saint-Goussaud, wacht me een verrassing. Net 2 weken geleden heeft een Engels stel een restaurant heropend dat jaren leeg heeft gestaan.
Terug in het bos gaat het regenen, maar door de bomen blijft het voor mij droog. Als ik onder de bomen vandaan kom is het weer droog. C'est la vie.
De weg blijft mooi, slingerend omhoog en omlaag. Bij een oud tankstation lunch ik geniet van wat eens was.
Brood, kaas en water, niets anders nodig.
De energie blijft, ook vandaag loop ik een stuk hard, een half uur. Het is alsof ik er nog meer energie van krijg, met muziek trippel ik daarna nog over de weg omhoog.
Na 24 km komt de eindbestemming in zicht. Jammer, had nog uren door willen lopen.
Vanavond ben ik weer de enige pelgrim in de herberg. Voor en na me lijken groepjes pelgrims te zitten, hoor ik van Francoise, de herberg eigenaresse.
Ze kookt voor mij alleen en vertelt intussen over haar plannen om in augustus een camino te lopen. Die van Valencia, onder Madrid door naar Santiago. Met tent. Het is er dan knetterheet weer ik uit ervaring. In juli 2012 heeft Ria hem gelopen. Mede voor onze trouwdag ben ik toen een paar dagen overgekomen om mee te lopen. Knetter, knetterheet maar voor ons beide een dierbare herinnering. Tijdens het gesprek met Francoise bel ik Ria als helpdesk. Haar advies: geen camping, neem geen tent mee. Er zijn municipals. Soms moet je er wel 40 km voor lopen...
De chemin (camino) de Vezelay, waar ik nu loop is eigenlijk een makkie.
Het leven is weer goed. Ook hier.
Vandaag 24 km. Totaal 1231 km.
Jan en Ria en Grattan zijn weer afgereisd; 't was een gezellige reunie.