Dag 3, alleen verder. Maarssen - Bunnik

Tijdens het onbijt krijg ik van mijn gastvrouw een uitgebreid verslag van de stand van zaken in ons land , ik ben weer helemaal bij. Een half uur later trek ik de deur achter me dicht en ben blij dat ik er weg ben. Mijn keuze voor overnachtingsplekken heeft nog wat finetuning nodig...

In utrecht wil ik 2 plekken aandoen. Het eerste is het transportbedrijf waar ik tot 2007 12 jaar als chauffeur gewerkt heb: van der Wal.
Ik werkte er 2 weken op - 2 weken af. Op die manier verdiende ik voldoende geld en had ik ook voldoende tijd om dingen te doen die ik leuk en belangrijk vond. Het gaf me de mogelijkheid om als vrijwilliger actief te zijn bij de VIA (Vrijwillige Internationale Aktie) en op het WG terrein, het woon-werk pand waar ik woonde. Daarnaast ook heb ik in die tijd een gestaltopleiding kunnen doen. Niet dat ik zo super actief was, vaak deed ik ook weken helemaal niets. Het af en aan thuis zijn en ook lange tijd weer weg brak me echter ook op. Mijn relatie met Ria voelde onrustig (niet alleen hierdoor hoor... ,-) en de wereld onderweg voelde voor mij steeds killer. Ik kreeg steeds meer behoefte aan een 'gewone' baan. Wat ooit in 1987 begon als een baantje voor wat ik toen dacht maximaal een half jaar bleek toch 20 jaar bestand te zijn, maar toen was het echt op.

Bij van der Wal zie ik alleen maar onbekende mensen op het terrein rondlopen. In de wetenschap dat er bij het bedrijf zowaf alarm uitbreekt als een vreemde snuiter met rare kleren en een rugzak rondloopt, besluit ik door te lopen. Ik wil immers naar Spanje! Ik besef dat ik van hieruit met de vrachtwagen ook talloze keren met maar Spanje ben vertrokken.
Ik loop door richting Utrecht centrum, een route die ik ook talloze keren gelopen ben als ik terugkwam van het rijden. Ik vond het dan vaak heerlijk om maar het station te wandelen.

Het is een klein stukje omlopen maar ik besluit door het station en hoog catherijne te lopen. Ik hoor mezelf de afweging maken maar word ineens ook erg blij. What the heck, ik ben vrij! Ik heb nog maar 9 km gelopen maar ik moet niks en kan mijn neus achterna als ik daar zin in heb.

Het is goed 11 uur en ik weet dat om 14 uur het informatiecentrum van het sint Jacobs genootschap open gaat. Ik wil er eigenlijk nog even heen om een routeboekje vanaf de Franse grens te kopen. Ik besluit erop te wachten en paar uur lekker in de stad rond te gaan hangen en ook meteen naar de kapper te gaan. Het is ook goed voor mijn lijf om de eerste dagen rustig aan te doen. Ik word er nog blijer van, ik heb zin om richting Santiago te zwerven ipv alleen maar te lopen.
Bij de kapper geef ik aan dat er veel vanaf mag, ja nog meer! Gelukkig begrijpt hij me snel, het wordt standje 4 met de tondeuze. Nadat ik de kapper verteld heb dat ik naar Spanje loop, verteld hij dat door aan een jongetje dat later binnenkomt. Die snapt het meteen: ik loop naar Simterklaas! Even later nestel ik meer een cappucino en een griekse joghurt in een koffiebar naast het sint jans kerkhof (waar het genootschap is). Ik zit lekker in de zon en zie ineens dat ik uittzicht op de domtoren heb. Een euforische golf komt over me heen, ik ben vrij, ik zwerf naar Santiago, mijn tocht is begonnen!

Het genootschap wordt vandaag bemenst door drie vrijwilligers die zelf ook naar Santiago zijn gelopen of gefietst. Uiteindelijk besluit ik het boekje toch niet te kopen. Het is zwaarder dan ik dacht en ik vertrouw erop dat hij in Rocroi ook te koop zal zijn, ien shalah en als Jacob het wil. Ik krijg wel een mooie stempel in mijn credential en wissel al koffiedrinkend caminoverhalen uit. Ook hoor ik dat er verder op de route in Bunnik een stayokay is. O ja, ik herinner het me ineens weer. Het volgend stuk heb ik al twee keer gelopen een keer met Ria en een keer met Huub, een vriwnd van mij. Zag toen al het mooie gebouw en gebied waar de stayokay is en wilde er iedere keer al een keer heen. Deze kans ga ik grijpen! Vandaag: 17 km. Totaal: 59 km