Dag 73 Roquefort - Mont-de-Marsan

"Om half zes ontbijt? Geen probleem!"
Dat was het antwoord gister van de hospitaleros. "Wij zijn er voor de pelgrims!".

Op de meeste plekken is er een (begrijpelijke) ondergrens waarop mensen bereid zijn voor je op te staan, maar hier dus niet. En zo staat het ontbijt al klaar als we klaar zijn met inpakkeb en zitten Huub en ik al vroeg samen met de hospitaleros aan tafel.

De weg is mooi en afwisselend en op precies de goede plek, net over de helft, is er in Gailleres een prettige bar met terras. Er zitten ook twee moeders uit het dorp met hun kinderen op het terras De kinderen zwaaien naar andere passeerende kinderen. Ik besef dat ik dit al lang niet gezien heb in de vele andere uitgedunde Franse dorpen die ik de afgelopen maanden gepasseerd ben.

Onderweg praten Huub en ik uitgebreid over wat de camino nou de camino maakt en het niet een gewone meerdaagse wandeling is. Huub's gretige nieuwsgierigheid dwingt me om er woorden aan te geven en is een goede oefening voor me na te denken over welke facetten voor mij belangrijk zijn. Misschien kom ik er later in deze blog op terug. Ook vinden we een nieuw woord uit. Taxitukker. Voor de niet-caminogangers: een woord voor mensen die met rugzak en in wandelkleding gehuld vooral met de taxi van plek naar plek gaan en net voor je uit de taxi stappen en de laatste plek in de herberg innemen...

En zo komen we weer snel, en eigenlijk te vroeg, in Mont-de-Marsan aan. De aziatische supermarkt waar we de sleutel van herberg kunnen ophalen gaat pas een uir na onze aankomst open. Al wachtend eten we op de stoep een heerlijke lunch. Al het eten smaakt lekker op de camino!

Deze herberg wordt opnieuw gerund door een vereniging van caminogangers. Dit keer is er geen hospitalero maar komt er iemand op het eind van de middag langs om een stempel te geven, het geld te innen en om desgewenst informatie te geven. Deze simpelheid en dit onderling vertrouwen doet me opnieuw goed. Voor mij een belangrijke component van de camino...

In de stad is er een flaminco festival en we vallen met onze neus in de boter met een gratis concert in het centrum. Ik vind het prachtige em ontroerende muziek, het doet me verlangen naar Spanje. Zomaar een cadeau!

Na het concert gaan we met tween eten in het restaurant dat door de vereniging is aangeraden. Meteen bij binnenkomst wordt gevraagd of we het pelgrimsmenu willen. Het is blijkbaar aan ons af te lezen...

Vandaag 28 km. Totaal 1703 km.