Dag 75 Hagetmau - Orthez
10 juli 2015 - Orthez, Frankrijk
Als we vandaag vertrekken is het wat heiig maar desondanks zien we ineens de pyrineeen voor ons, ook al zijn we er nog 100 km vandaan. Ik voel opwinding, een nieuw land in de verte, een hele nieuwe periode in deze camino.
Even later zit een man voor zijn huis die lijkt te wachten op voorbijgangers en ons meteen uitnodigd voor de koffie. Het huis is oud, het was al van zijn ouders. Het is te zien dat hij vrijgezel is. Het warme water voor de koffie komt direct uit de kraan. Hij vertelt ons dat hij vaak voorbijgaande pelgrims uitnodigd maar dat sommige mensen te gehaast zijn en doorlopen. Ik kan me voorstellen dat ik ook gehaast zou zijn als ik alleen hier voorbij zou lopen.
Later komen we weer in een cafe waar we een echte grand cafe au lait kunnen bestellen. Als ik daar goed naar mijn schoenen kijk zie ik dat er een zijkant begint uit te scheuren, een zool nu bijna helemaal door is en in de bovenkant van de schoen gaten komen. Al sinds Perigeuex wil jk nieuwe kopen maar sportschoenwinkels zijn iedere keer niet in de steden maar een paar km erbuiten op een industrieterrein. Iedere keer teveel moeite voor me, maar mogelijk moet ik daar nu de tol voor betalen. Ik hoop dat ze het nog net vol blijven houden tot aan Saint Jean Pied de Port. Met behulp van tape van Huub probeer ik ze dit laatste zetje nog te geven. Voordeel is nu dat ze zo versleten zijn dat ik ze ook niet meer naar huis hoef te sturen.
In Orthez kunnen we de sleutel ophalen bij de toeristeninformatie en wacht ons een verrassing. De herberg is in een prachtig 14e eeuws (?) gebouw waar we via een wenteltrap in een torentje onze verdieping bereiken. We zullen de enige pelgrims zijn vannacht. Eem koning te rijk. Na een biertje gaan we beide een paar uur slapen, hopend dat de hitte ook wat voorbij is, want die is intens.
En dat gebeurt! Het gaat ineens hard waaien. We eten 's avonds op een terras in een nauw straatje waar de eigenaar van parasols een windscherm heeft proberen te maken. Gedeeltelijk helpt het, de glazen blijven staan en alleen het bestek waait van de tafels. Maar Huub en ik laten ons natuurlijk niet wegwaaien, wij blijven stoer zitten eten.
We vragen de eigenaresse of dit soort weer hier vaak voorkomt en voor zover wij het begrijpen spreekt ze, terwijl ze in de lucht op het mooiste Frans: "het weer moet veranderen opdat het kan regenen".
Vandaag op tijd naar bed! Morgen hebben we een megadag gepland van iets tussen de 45 en 50 km. Gelukkig is het nu ander weer. Ben erg benieuwd of en hoe het zal lukken maar probeer goed voor ogen te houden dat eigenlijk alleen de laatste 10 kms uitdagend zijn. Geen reden om eerder al aan pijn te denken.
Wat wel blijft hangen is: men moet stappen zetten opdat men lope!
Vandaag 28 km. Totaal 1747 km.
Even later zit een man voor zijn huis die lijkt te wachten op voorbijgangers en ons meteen uitnodigd voor de koffie. Het huis is oud, het was al van zijn ouders. Het is te zien dat hij vrijgezel is. Het warme water voor de koffie komt direct uit de kraan. Hij vertelt ons dat hij vaak voorbijgaande pelgrims uitnodigd maar dat sommige mensen te gehaast zijn en doorlopen. Ik kan me voorstellen dat ik ook gehaast zou zijn als ik alleen hier voorbij zou lopen.
Later komen we weer in een cafe waar we een echte grand cafe au lait kunnen bestellen. Als ik daar goed naar mijn schoenen kijk zie ik dat er een zijkant begint uit te scheuren, een zool nu bijna helemaal door is en in de bovenkant van de schoen gaten komen. Al sinds Perigeuex wil jk nieuwe kopen maar sportschoenwinkels zijn iedere keer niet in de steden maar een paar km erbuiten op een industrieterrein. Iedere keer teveel moeite voor me, maar mogelijk moet ik daar nu de tol voor betalen. Ik hoop dat ze het nog net vol blijven houden tot aan Saint Jean Pied de Port. Met behulp van tape van Huub probeer ik ze dit laatste zetje nog te geven. Voordeel is nu dat ze zo versleten zijn dat ik ze ook niet meer naar huis hoef te sturen.
In Orthez kunnen we de sleutel ophalen bij de toeristeninformatie en wacht ons een verrassing. De herberg is in een prachtig 14e eeuws (?) gebouw waar we via een wenteltrap in een torentje onze verdieping bereiken. We zullen de enige pelgrims zijn vannacht. Eem koning te rijk. Na een biertje gaan we beide een paar uur slapen, hopend dat de hitte ook wat voorbij is, want die is intens.
En dat gebeurt! Het gaat ineens hard waaien. We eten 's avonds op een terras in een nauw straatje waar de eigenaar van parasols een windscherm heeft proberen te maken. Gedeeltelijk helpt het, de glazen blijven staan en alleen het bestek waait van de tafels. Maar Huub en ik laten ons natuurlijk niet wegwaaien, wij blijven stoer zitten eten.
We vragen de eigenaresse of dit soort weer hier vaak voorkomt en voor zover wij het begrijpen spreekt ze, terwijl ze in de lucht op het mooiste Frans: "het weer moet veranderen opdat het kan regenen".
Vandaag op tijd naar bed! Morgen hebben we een megadag gepland van iets tussen de 45 en 50 km. Gelukkig is het nu ander weer. Ben erg benieuwd of en hoe het zal lukken maar probeer goed voor ogen te houden dat eigenlijk alleen de laatste 10 kms uitdagend zijn. Geen reden om eerder al aan pijn te denken.
Wat wel blijft hangen is: men moet stappen zetten opdat men lope!
Vandaag 28 km. Totaal 1747 km.
En geniet nog even van de rust voor je de drukte van Spanje in loopt!
Bon camino!