Dag 92 Burgos - Hontanas
27 juli 2015 - Hontanas, Spanje
Vandaag het begin van de meseta. Voor degene die de camino nog niet kent: de meseta is een stuk van de camino door eindeloze, vaak droge landerijen gaat. Soms lijkt het vooral op een decor van een western waarbij vanachter de ene heuvel indianen zouden kunnen komen, en van de andere de cowboys. Voor sommigen is dit vooral een saai stuk, voor anderen (zoals ikzelf) is het juist een mooi stuk.
Ook wordt er gesproken over drie fases van de camino, waarvan de meseta de tweede is. Kan een ervaren caminiganger deze in een reactie.misschien uitleggen...?
Bij m'n ontbijt in een bar in Burgos kom ik Pierre tegen. Klinkt Frans maar het is een zuid-Koreaan. Zijn been zit in het gips, Hij heeft 3 dagen geleden iets ernstigs beschadigd. Hij moet minimaal een week rust houden van se dokter, maar hij denkt positief....na drie dagen wil hij weer verder. Al dan niet met de bus. Ondanks alles zit hij hier met een grote lach.
Zo'n 15 km buiten Burgos krijg ik ineens de volle mep van deze meseta. Hij bevalt me, ik vind het prachtig!
San Bol is het doel van de dag. Het is een klein gebouwtje bij een werkelijke oase, midden op deze meseta met 12 plaatsen. Helaas is alles bezet. De eerste keer dat dit gebeurt op deze camino.
Uiteindelijk kom ik 5 km verderop in Hontanas, een spiksplinternieuwe herberg. Een ruimte met plaats voor 10 waar ik uiteindelijk met maar 1 ander iemand slaap. Gelukkig geen snurker. Vandaag 31 km. Totaal 2131 km.
Ook wordt er gesproken over drie fases van de camino, waarvan de meseta de tweede is. Kan een ervaren caminiganger deze in een reactie.misschien uitleggen...?
Bij m'n ontbijt in een bar in Burgos kom ik Pierre tegen. Klinkt Frans maar het is een zuid-Koreaan. Zijn been zit in het gips, Hij heeft 3 dagen geleden iets ernstigs beschadigd. Hij moet minimaal een week rust houden van se dokter, maar hij denkt positief....na drie dagen wil hij weer verder. Al dan niet met de bus. Ondanks alles zit hij hier met een grote lach.
Zo'n 15 km buiten Burgos krijg ik ineens de volle mep van deze meseta. Hij bevalt me, ik vind het prachtig!
San Bol is het doel van de dag. Het is een klein gebouwtje bij een werkelijke oase, midden op deze meseta met 12 plaatsen. Helaas is alles bezet. De eerste keer dat dit gebeurt op deze camino.
Uiteindelijk kom ik 5 km verderop in Hontanas, een spiksplinternieuwe herberg. Een ruimte met plaats voor 10 waar ik uiteindelijk met maar 1 ander iemand slaap. Gelukkig geen snurker. Vandaag 31 km. Totaal 2131 km.
Een antropologische met verschillende fasen, waaronder de fase van liminaliteit, waar ik eerder een keer over schreef ;-)
Er is een fasering van 7 etappen die ook in het landschap te herkennen zouden zijn.
En de gasering die je noemt is wellicht de driedeling waarbij bij aanvang (pyreneen en eerste stuk) de nadruk ligt op het fysieke aspect. Een 'deconstructie' ervan, kennismaking en loslaten van je lichaam.
In het middenstuk (landschappelijk gerepresenteerd door de Meseta: negen maanden winter en drie maanden hel ;-) ligt de nadruk op het mentale aspect, jij en je gedachten.
Het laatste stuk tenslotte (landschappelijk gerepresenterd door de stap naar O Cebreiro en binnenkomst in het groene Galicie) is de fase van wedergeboorte, je hebt het fysieke achtergelaten en het mentale. Nu ben je toe aan je vernieuwde zelf.
De eerste twee visies gaan verder omdat ze ook de fase voor vetrek en de terugkomst omvatten.
Heb het goed op de Meseta, gedachten zijn maar gedachten, emoties zijn maar emoties, ze zijn niet jij.