Dag 35 Le Chemin

Het lijkt erop dat de kans klein is dat de kleindochter vandaag daadwerkelijk speelt. Om voor deze kleine kans 700 km te rijden is toch wat veel. Riek en Ria blijven alsnog in le Chemin.
Desondanks blijf ik toch nog een dag.
Ik ga vandaag in de tuin werken, onkruid met een schepje met wortel en al uit de stenige grond halen. Met veel energie ga ik aan de slag. Na een minuut of 20 heb ik een emmer vol onkruid, breng die naar de composthoop en kijk intussen naar mijn handen. Ai, zonder dat ik het merkte is er een heel stuk vel in mijn handpalm losgescheurd, nu voel ik pas de pijn. #&*=*%×/??!!! Einde tuinwerk. Laat een pelgrim die bujna 900 km blaarvrij gelopen heeft 20 minuten in de tuin werken en de vellen hangen aan zijn handen. Moraal van het verhaal...

Na verband, ontsmetting en koffie wil ik toch wel weer iets gaan doen. Ik ga met 1 hand de caravan wassen!
Het is de caravan die jarenlang op een erg mooie plek net buiten saint Jean Pied de Port gestaan heeft en waarin Ria 3 jaar geleden in haar eentje een week gelogeerd heeft en erg mooie foto's gemaakt heeft. Zonder ooit zelf erin geweest te zijn had de caravan iets paradijselijks voor me. Ik vind het leuk om hem hier schoon te maken. En dat doe ik uitgebreid. Ik merk dat het heerlijk is zonder enige haast te werken, met zorg. Gewoon tot het klaar is, uren later.
Verder geen nieuwe wonden.

Deze avond zijn er 3 franse en 4 nederlandse pelgrims.
Ik heb vandaag speciaal bewondering voor Riek en Ria. Met haast tomeloze energie zijn ze haast de hele dag in touw. Het eten is weer heerlijk. de avond fijn.
Voor het slapen drinken we nog een wijntje. Het werk is gedaan, de dag ten einde.