Dag 38 Préméry - Nevers

Het lopen gaat weer niet lekker. Zo erg dat ik in alles lineair doortrek. Gisteren was het zwaar, vandaag zwaarder, morgen nog zwaarder, alles wordt alleen maar erger, recht de afgrond in, ik zal moeten gaan opgeven.
In een bos, in een bocht, bij een bank, herinner ik me ineens wat ik zelf schreef op een caminoforum. Iemand was in Spanje en stond op het punt om op te geven. Ik vertelde hem dat voor mij het mooie aan de camino is dat ik echt voel dat ik leef. Dit doordat ik soms op een ontzettend dieptepunt kan zitten, en een paar uur later weer ergens met tranen in de ogen mijn geluk niet op kan. Dat hij dus gewoon even door moest gaan. Een dag later schreef hij (veel mensen hadden op hem gereageerd) dat hij 's morgens ook het antwoord kreeg van de hospitalero toen hij vroeg welke kant hij in moest. Die zei de "deur uit rechtsaf en dan alsmaar doorgaan".
Bij die bocht en die bank, in dat bos, wist ik het zel ineens ook weer. Alsmaar doorgaan. Dieptepunten en daarna weer hoogtepunten.
Ik liet alles weer los. Het is wat het is. De zwaarte voorbij. Uren later was ik gewoon in Nevers. 32 km verder.

Ik sliep bij de 'espace Bernadette' in Nevers. Veel toeters en bellen en een speciale kerk voor haar. Olk een hostel. Voor pelgrims is er een apart gebouw met speciaal tarief ( 13,-) met 3 persoonskamers, de kamer heb ik helemaal voor mezelf. Wel prettig. Fijne deal zo.

Het weer is lekker 's avonds, ik ga de stad in om iets te eten en eindig op een terras. Meestal vind ik het prima om alleen ergens te eten maar nu is dat anders. Eenmaal aan tafel merk ik dat ik me als eenling ongemakkelijk voel. Om me heen alleen stelletjes en vriendengroepen. Iedereen lijkt plezier te hebben, ik voel me beteuterd. Het is hoe ik me voel, al die anderen denken waarschijnlijk helemaal niets over mij.

Het voelt dubbel. Deze camino wil ik duidelijk alleen doen en ik merk dat ik het alleen zijn ook opzoek. Eén van de redenen om deze weg te volgen is dat er langer weinig anderen zijn. Maar ik blijf ook anderen om me heen missen, een leuke groep wandelaars om 's avonds te ontmoeten. Je krijgt wat je.nodig hebt, niet zomaar wat je wilt, schreef ik al eerder.
Ik ben blij hier Ria via het internet te kunnen bellen, fijn haar te horen.
Gelukkig ets minder beteutering.

Vandaag 32 km. Totaal 956 km.