Dag 50 Les Billanges -Saint- Léonard-de-Noblat
15 juni 2015 - Saint-Léonard-de-Noblat, Frankrijk
Een kleine etappe vandaag, zo'n 20 km. Vandaag veelal met (mot)regen. Vandaag 4 keer de postauto voorbij gelopen, en zij mij voorbij gereden.
Het voordeel van deze kleine etappes is dat er veel energie overblijft om te rennen. Vandaag heb ik zin om daarin m'n grenzen te verkennen, ik loop 40 minuten hard. Had een stuk uitgezocht waarop ik verwachtte vooral te dalen maar heb het mis. Het stijgt vooral, ook lekker.
Saint-Léonard-de-Noblat is een leuk dorp als de zon schijnt. Vandaag is het koud en nat en voelt alles kil. Bij de boekwinkel naast de kerk is de sleutel te krijgen van de herberg, maar die winkel is net verhuisd. Er zou ook een te bellen nummer op de deur van de herberg staan.
Daar aangekomen hoor ik echter al mensen binnen, het zijn twee mannen rond pensioenleeftijd en nog in fietsersoutfit. Ha, leuk weer eens mensen te ontmoeten denk ik, en vraag op m'n vriendelijkst aan de één; "Francais, Nederlands, English, Deutsch?". "Non Francais!", roept de ander bits vanuit een tafel in een hoek, zonder op te kijken van iets wat hij aan het lezen is.
Oké, toon gezet. Wij doen hier vanavond niet aan vriendelijkheid en heb op slag al mijn zin daarin verloren. Ik vraag nog in het Frans waar ik kan slapen, gelukkig is er nog een kamertje over voor mij alleen. Heb ook acuut geen zin meer om Frans te praten. Stelletje frambozen, stelletje fietser, stelletje.... Er is een droger, op de één of andere manier lukt het hen die 2 keer te vullen, zonder mij te vragen of ik hem ook nodig heb. Ik vertel hen dus maar gewoon dat ik mijn kleren erbij stop, in het engels. Heb hem ook echt nodig. De kleren die ik gister gewassen heb ik vanmorgen nog nat in mijn rugzak moeten stoppen en vandaag zal ook niets drogen zonder droger.
Zij gaan koken, ik ha ergens anders eten, daar weg.
Pelgrims onder elkaar, zo kan het ook. Saint Leonard blijft vanavond kil. Een ervaring rijker.
Het voordeel van deze kleine etappes is dat er veel energie overblijft om te rennen. Vandaag heb ik zin om daarin m'n grenzen te verkennen, ik loop 40 minuten hard. Had een stuk uitgezocht waarop ik verwachtte vooral te dalen maar heb het mis. Het stijgt vooral, ook lekker.
Saint-Léonard-de-Noblat is een leuk dorp als de zon schijnt. Vandaag is het koud en nat en voelt alles kil. Bij de boekwinkel naast de kerk is de sleutel te krijgen van de herberg, maar die winkel is net verhuisd. Er zou ook een te bellen nummer op de deur van de herberg staan.
Daar aangekomen hoor ik echter al mensen binnen, het zijn twee mannen rond pensioenleeftijd en nog in fietsersoutfit. Ha, leuk weer eens mensen te ontmoeten denk ik, en vraag op m'n vriendelijkst aan de één; "Francais, Nederlands, English, Deutsch?". "Non Francais!", roept de ander bits vanuit een tafel in een hoek, zonder op te kijken van iets wat hij aan het lezen is.
Oké, toon gezet. Wij doen hier vanavond niet aan vriendelijkheid en heb op slag al mijn zin daarin verloren. Ik vraag nog in het Frans waar ik kan slapen, gelukkig is er nog een kamertje over voor mij alleen. Heb ook acuut geen zin meer om Frans te praten. Stelletje frambozen, stelletje fietser, stelletje.... Er is een droger, op de één of andere manier lukt het hen die 2 keer te vullen, zonder mij te vragen of ik hem ook nodig heb. Ik vertel hen dus maar gewoon dat ik mijn kleren erbij stop, in het engels. Heb hem ook echt nodig. De kleren die ik gister gewassen heb ik vanmorgen nog nat in mijn rugzak moeten stoppen en vandaag zal ook niets drogen zonder droger.
Zij gaan koken, ik ha ergens anders eten, daar weg.
Pelgrims onder elkaar, zo kan het ook. Saint Leonard blijft vanavond kil. Een ervaring rijker.
Maar vooruit zand erover, morgen weer een nieuwe dag.
Prettige voortzetting!