Dag 55 Coquilles - Thiviers

Gisteren met Ria aan de telefoon gehad over wat ik hier eigenlijk met mensen op de camino wil. Goede vraag. Ook gister is het gesprek met de Franse hospitaleros blijven steken bij een gesprek voor een uur. Maar ja, daar ben ik zelf bij. En als ik mensen langer zie, hoe ver kom ik dan? Hoe goed ken ik mensen thuis? Wat wil ik met mensen?
Ook hadden we het over verwachtingen. Als je iets verwacht kan het tegenvallen als het anders gaat, zonder verwachtingen op stap gaan geeft vaak verwondering. Verwondering is iets wat ik mis de laatste weken.

Genoeg vragen voor een ochtendje camino. Ik word er echter chagrijnig van, van mensen, van de camino, van dat je eerst geen verwachting mag hebben en het dan pas leuk wordt, en vooral van mezelf. Wat een gedoe!
Ik verzet me eerst maar van mezelf mag ik de rest van de dag wel chagrijnig blijven. Het is mijn camino, niemand heeft er last van.
Krijg zin om muziek op te zetten. Heb al een week geen muziek geluisterd, maar heb ook de regel dat ik het eigenlijk alleen 's middags doe, als oppepper voor moeilijke laatste stukken. Ik wil wel maar mag nog niet, natuurgeluiden zijn toch zo mooi...

Als ik luister hoor ik vogels. Eigenlijk irriteren ze me. Ik hoorde ze gister ook al, de hele week en vorige week. Potverdorie, al bijna twee maanden lang de hele dag. Ze houden nooit hun snavel. Rotbeesten. Al eeuwen lang hetzelfde gefluit, en de komende eeuwen ook nog.
Massiv Attack bestaat over een paar eeuwen niet meer, nu van genieten!

Eigenlijk is het wel lekker om zo chagrijnig rond te lopen. De omgeving wordt er mooier van, de zon, de wegen, de velden. Ik krijg het naar m'n zin. Plots zie ik in de verte iemand met een wandelkar en een hond naderen. Ok, even muziek uit m'n oren, is anders zo asociaal. We zeggen eerst voorzichig bonjour maar dan als snel goedendag! Het is een Nederlandse vrouw die van Lourdes naar Amsterdam loopt, met hond. We hebben een leuk gesprek, wisselen (honden)ervaringen uit (ik ga naar waar zij vannacht was en vv). Ze heet Astrid, is fotograaf en wil van deze reis een fotoboek (zie facebook: astrid van dort, fotografie). Het is leuk zo even te kletsen zo. Blij loop ik verder.

Een half uur later kom ik 3 jonge dames tegen, ook met een hond. Eerder heb ik ze heel even ontmoet, ze trekken een week rond en slapen zonder tent iedere avond buiten of onder een afdak. Ze vragen hoe het gaat, vinden het heel stoer dat ik in m'n eentje dit doe. Ik vind het stoer wat zij doen, ben er ook wel een beetje jaloers op. Gisteren kwamen ze ineens bij een zen-commune terecht waar ze ontvangen werden en meditatieles kregen. Eén van de vrouwen daar was kaal, dat wilde één van de jonge dames ook. En zo geschiedde.

In Thiviers is het net zaterdagmarkt en erg levendig. Ik vind voor €23 onderdak in een gite van Nederlanders die nog hoorbaar uit Tilburg komen. Ik ben de enige gast, dus kamer helemaal voor mezelf alleen. Met een erg mooie luxe douche en een ontzetten mooie grote tuin met schitterend uitzicht, zomaar midden in het dorp.

Ik geniet van beide. 'S avonds is er ook nog een muziekfeest in het dorp met twee mooie 'bloasorkesten'.

Wat een mooie dag! Niets zo veranderlijk als een stemming op een camino.

Vandaag 18 km. Totaal 1351 km.