Dag 79 Saint Jean Pied de Port - Roncevalles
14 juli 2015 - Roncesvalles, Spanje
Vandaag de koningsetappe van de camino en de grootste grap van Jacob. De tocht gaat over de pyreneeen. Meer dan 1000 meter stijgen en als afsluiter van de dag een derde ervan steil omlaag. Voor heel veel mensen de allereerste caminodag. Dan is het bijzonder... eh pittig. Vooral op het laatste stuk zie ik hoe veel mensen het zwaar hebben en merk ik hoe mijn loopconditie de afgelopen maanden is toegenomen.
Maar uiteindelijk komt iedereen over die berg, en ik ook. Het is een erg mooie tocht. Als je hem nog niet gedaan hebt: aanrader!
In Roncevalles, de eerste plek na de nerg, stopt iedereen. De hernerg is een voormalig klooster waar vnl Nederlandse vrijwilligers hospitalero zijn. Ria heeft dit ook twee weken hier gedaan. Ik krijg bed nr 268. Na mij komen er zeker nog 100 mensen bij. Even een heel andere dimensie dan hiervoor, waar hospitaleros al blij waren met 1 pelgrim. De immense herberg is een geoliede machine waar mensen klaar staan om je de weg te wijzen en je magnetronmaaltijden uit een automaat kunt halen. Gelukkig ben ik hier drie jaar geleden ook geweest en wist ik wat me te wachten stond.
Voor mij begint hier het sociale stuk van de camino, de leuke en de moeilijke stukken. Al snel lijkt het of veel mensen elkaar al kennen en loop ik onwennig langs allerlei groepen op terrassen, het lijkt alsof ik de enige ben die nog alleen is. Er zijn twee restaurants, ieder die eet wordt bij elkaar aan ronde tafels gezet van acht mensen, daar ben ik blij mee. Ik zit aan tafel bij drie spanjaarden, een italiaan, een rus en een engelse vader en zijn 17 jarige dochter. Gesprekken beginnen haast automatisch, gelukkig...
Om tien uur behoort ieder weer binnen en in bed te zijn. Eén van de zaken waar ik aan zal.moeten wennen. Het heeft iets gezelligs, net voor tien uur nog overal in de slaapzaal geritsel en nog wat gesprekjes dn de eerste snurker meldt zich al.
Zowaar, om 22.00 is alles stil, en nog steeds maar één snurker! Ik probeer me voor te stellen dat iemand de melodie van 'slaap kindje slaap' snurkt, maar dan wat vertraagd.
Ik slaap heerlijk!
Maar uiteindelijk komt iedereen over die berg, en ik ook. Het is een erg mooie tocht. Als je hem nog niet gedaan hebt: aanrader!
In Roncevalles, de eerste plek na de nerg, stopt iedereen. De hernerg is een voormalig klooster waar vnl Nederlandse vrijwilligers hospitalero zijn. Ria heeft dit ook twee weken hier gedaan. Ik krijg bed nr 268. Na mij komen er zeker nog 100 mensen bij. Even een heel andere dimensie dan hiervoor, waar hospitaleros al blij waren met 1 pelgrim. De immense herberg is een geoliede machine waar mensen klaar staan om je de weg te wijzen en je magnetronmaaltijden uit een automaat kunt halen. Gelukkig ben ik hier drie jaar geleden ook geweest en wist ik wat me te wachten stond.
Voor mij begint hier het sociale stuk van de camino, de leuke en de moeilijke stukken. Al snel lijkt het of veel mensen elkaar al kennen en loop ik onwennig langs allerlei groepen op terrassen, het lijkt alsof ik de enige ben die nog alleen is. Er zijn twee restaurants, ieder die eet wordt bij elkaar aan ronde tafels gezet van acht mensen, daar ben ik blij mee. Ik zit aan tafel bij drie spanjaarden, een italiaan, een rus en een engelse vader en zijn 17 jarige dochter. Gesprekken beginnen haast automatisch, gelukkig...
Om tien uur behoort ieder weer binnen en in bed te zijn. Eén van de zaken waar ik aan zal.moeten wennen. Het heeft iets gezelligs, net voor tien uur nog overal in de slaapzaal geritsel en nog wat gesprekjes dn de eerste snurker meldt zich al.
Zowaar, om 22.00 is alles stil, en nog steeds maar één snurker! Ik probeer me voor te stellen dat iemand de melodie van 'slaap kindje slaap' snurkt, maar dan wat vertraagd.
Ik slaap heerlijk!
het eind is in zicht!
Kortom: "als de berg niet naar "Ton" komt, gaat "Ton" naar de berg! hhhh