Dag 17 Oignies-en-Thierache - Rocroi
13 mei 2015 - Rocroi, Frankrijk
Om 08.00 uur precies zitten Ghislain en ik prinsheerlijk op het terras buiten te onbijten. Volop zon, het is al warm.
Waarom het ontstaan is weet ik niet maar Rocroi, het doel van vandaag, is één van de mijlpalen op weg naar Santiago. Van hieruit krijgt de route een andere naam, de via campaniensis, met daarbij een ander routeboekje. Om gewicht te besparen heb ik dat boekje niet vanuit Nederland meegebracht maar erop gegokt dat het hier te koop is.
De 17 km naar Rocroi beginnen met 10 km bos Als ik er na zo'n 2 uur weer uitkom en het eerste dorp zie, heb ik ontzettend zin in koffie. Zojuist ben ik vanuit Belgie dit keer definitief Frankrijk binnengelopen. Hier bij de grens weinig kans op koffie. Voor de zekerheid vraag ik het aan een postbode. "Jawel", zegt ze, "een kilometer verderop rechtsaf weer Belgie in. Even later kom ik bij een viaduct, als ik er onderdoor kijk zie ik ineens een echte, haast ouderwetse grens: een oud douanegebouw met een groot parkeerterrein, een cafe-restaurant in bedrijf, een tabac en... een stuk of 10 vrachtwagens. Dit voelt bekend. Als chauffeur waren deze grenzen de ijkpunten van iedere reis Ongeveer tot 2002 moest je er altijd stoppen, vergunningen en papieren laten afstempelen... en dan was er koffie. Nu ben ik er een wat rare snuiter met een rugzak maar het voelt prettig bekend. Bij de koffie krijg ik geheel spontaan zin en patat met een frikandel. Ik heb vandaag minder kms gedaan dan enige chauffeur hier, maar vind dat het wel mag vandaag, het smaakt best.
Ik las dat om 14.00 in Rocroi de toeristeninformatie open gaat em kom precies op die tijd ook aan. Hier kun je je aanmelden voor en de deurcode krijgen van het nieuwe prettige pelgrimsverblijf dat sinds vorig jaar open is. Ik vraag ook of bekend is waar de routeboekjes te koop zijn. Jawel, ze verkoopt ze zelf, ook de Nederlandstalige. Jippie!
Het is nog vroeg en mijn oor zit nog steeds dicht, tijd om naar de dokter te gaan. In Nederland kan de assistent de oren uitspuiten. Buiten zie ik op het lijstje dat er net spreekuur is, maar dat de assistent met vakantie is. Ik kan dus niet eerst checken of ik geholpen kan worden en in de spreekkamer zitten wel 10 mensen te wachten. Na 1,5 uur en een biertje op een terras hoop ik dat de wachtkamer bijna leeg leeg is, maar nu zitten er wel 15 mensen. Heb geen zin om te wachten en misschien daarna te horen krijgen dat ik niet geholpen kan worden. Bij de apotheek (alles lijkt hier binnen een straal vam 100 meter te zitten) koop een spuitbusje voor mijn oor, op hoop van snelle zegen.
Daarna tijd om kleren te wassen, boekje verkennen, tukje te doen, eten, log schrijven. En daarna weer naar bed. Welterusten!
Vandaag 18 km. Totaal 464 km.
Waarom het ontstaan is weet ik niet maar Rocroi, het doel van vandaag, is één van de mijlpalen op weg naar Santiago. Van hieruit krijgt de route een andere naam, de via campaniensis, met daarbij een ander routeboekje. Om gewicht te besparen heb ik dat boekje niet vanuit Nederland meegebracht maar erop gegokt dat het hier te koop is.
De 17 km naar Rocroi beginnen met 10 km bos Als ik er na zo'n 2 uur weer uitkom en het eerste dorp zie, heb ik ontzettend zin in koffie. Zojuist ben ik vanuit Belgie dit keer definitief Frankrijk binnengelopen. Hier bij de grens weinig kans op koffie. Voor de zekerheid vraag ik het aan een postbode. "Jawel", zegt ze, "een kilometer verderop rechtsaf weer Belgie in. Even later kom ik bij een viaduct, als ik er onderdoor kijk zie ik ineens een echte, haast ouderwetse grens: een oud douanegebouw met een groot parkeerterrein, een cafe-restaurant in bedrijf, een tabac en... een stuk of 10 vrachtwagens. Dit voelt bekend. Als chauffeur waren deze grenzen de ijkpunten van iedere reis Ongeveer tot 2002 moest je er altijd stoppen, vergunningen en papieren laten afstempelen... en dan was er koffie. Nu ben ik er een wat rare snuiter met een rugzak maar het voelt prettig bekend. Bij de koffie krijg ik geheel spontaan zin en patat met een frikandel. Ik heb vandaag minder kms gedaan dan enige chauffeur hier, maar vind dat het wel mag vandaag, het smaakt best.
Ik las dat om 14.00 in Rocroi de toeristeninformatie open gaat em kom precies op die tijd ook aan. Hier kun je je aanmelden voor en de deurcode krijgen van het nieuwe prettige pelgrimsverblijf dat sinds vorig jaar open is. Ik vraag ook of bekend is waar de routeboekjes te koop zijn. Jawel, ze verkoopt ze zelf, ook de Nederlandstalige. Jippie!
Het is nog vroeg en mijn oor zit nog steeds dicht, tijd om naar de dokter te gaan. In Nederland kan de assistent de oren uitspuiten. Buiten zie ik op het lijstje dat er net spreekuur is, maar dat de assistent met vakantie is. Ik kan dus niet eerst checken of ik geholpen kan worden en in de spreekkamer zitten wel 10 mensen te wachten. Na 1,5 uur en een biertje op een terras hoop ik dat de wachtkamer bijna leeg leeg is, maar nu zitten er wel 15 mensen. Heb geen zin om te wachten en misschien daarna te horen krijgen dat ik niet geholpen kan worden. Bij de apotheek (alles lijkt hier binnen een straal vam 100 meter te zitten) koop een spuitbusje voor mijn oor, op hoop van snelle zegen.
Daarna tijd om kleren te wassen, boekje verkennen, tukje te doen, eten, log schrijven. En daarna weer naar bed. Welterusten!
Vandaag 18 km. Totaal 464 km.
Foto’s
1 Reactie
-
DE BRIER Jos:15 mei 2015Dag Ton, Hopelijk gaat het beter met uw oor. Indien niet beter, toch naar een dokter gaan want een oorontsteking kan nare gevolgen hebben. Spoedig herstel. Wij zijn terug van Brugge waar wij zouden deelnemen aan de H. Bloedprocessie als pelgrim, maar spijtig genoeg is deze optocht niet kunnen doorgaan door te felle regenval. Misschien goed voor volgend jaar.
