Dag 24 Sezanne - Mery-sur-Seine

Vandaag een erg mooie tocht over eindeloze landerijen met weinig bos en grootse uitizchten. Het lopen gaat erg gemakkelijk en ik ga opnieuw een stukje hardlopen. Dit keer een half uur. Het gaat me gemakkelijk af en voelt opnieuw als prettige pauze van de wandelkadans.

In de ochtend is het vrij warm met heel even een klein regenbuitje. Daarna begint het te waaien, wordt het koud en nog kouder, ik doe een trui weer aan. Er komen allerlei wolkenpartijen over me heen met daartussen ook ieder keer weer zon. Ik zoek een pauzeplek en vind een half open stal waar ik uit de wind kan zitten. Ook mijn regenjas gaat weer aan tegen de kou. Het regent niet. Als ik weer ga lopen gaat de wind weer liggen en de temperatuur gaat weer sterk omhoog. Boven me zie ik fascinerende, steeds wisselende wolkenpartijen met voor en achter mij rustige stapelwolken en boven me languitgerekte 'waaiwolken'.
Misschien denk je als lezer 'ja, en dus?' Voor mij was dit het schouwspel van de maand!

Ik overnacht dit keer bij de 'Marianisten'. Een religieuze orde van wat denk ik in Nederland ' fraters' zou heten. Mannen die celebitair leven, niet teruggetrokken in een klooster maar juist actief in de maatschappij, veelal binnen het onderwijs. In dit huis leven drie mannen, allen met pensioen maar nog volop actief in o.a. een gevangenis. De man die me ontvangt was leraar engels, wel even gemakkelijk. Ghislain en ik komen ook vandaag bij hetzelfde punt uit, ieder krijgen we een kamertje.
Eén kamer van het huis is ingericht als kapel waar 's morgens en voor het avondeten gebeden wordt. Ik word uitgenodigd mee te doen, wat ik nieuwsgierig doe, wetend dat ik niet naar de woorden kan, en ook nog steeds niet wil luisteren.

Echter, zij lezen psalmen voor, en de voorganger gaat iedere keer heel expliciet in op wa voor hem de betekenis is van bijna iedere psalm. En de voorganger is de leraar engels, speciaal voor mij doet hij het ook in het engels. Ik zie en hoor hoe hij, ook na zoveel jaren binnen de orde te wonen, zijn hersens blijft pijnigen om de psalmen te begrijpen. Het doet me denken hoe ik als misdienaar heel lang geprobeerd heb om alleen al het 'wees gegroet' en het 'onze vader' letterlijk te begrijpen. Tot nu toe zonder succes.

Ik bewonder zijn overgave. Gelijktijdig denk ik dat dat we daar voor hetzelfde zitten en het juist helemaal niet over die woorden gaat.
Denk ineens aan 'woordenstorm'. Hoe zou het zijn als na de beeldenstorm ook alle woorden de kerk uitgezet worden?