Dag 33 Vezelay - Le Chemin
30 mei 2015 - Anthien, Frankrijk
Zo' n 6 mensen slapen in de herberg in Vezelay. Degene die om 7 uur naar de mis in de kathedraal willen, kunnen zich om 5 voor 7 in de keuken verzamelen waarna de hospitalero ons naar de juiste kapel brengt.
Daar zijn zo'n 6 monnikken en 9 nonnen al knielend in gebed. Opvallend is dat ze bijna allemaal jong zijn, tussen 25 en 50. Op het einde van de mis worden alle pelgrims naar voren geroepen en krijgen de pelgrimszegen voor een behouden tocht. Een mooi ritueel. Ik ben een gezegend mens.
Na de mis een ontbijt, na het ontbijt vertrek maar meteen in Vezelay nog koffie. Uiteindelijk ben ik om 10 uur echt onderweg. Als allerlaatste van alle pelgrims.
10 uur vertrek, 25 km is 5 uur lopen, uur pauze erbij: 16 uur verwachte aankomst
Al snel zie ik dat de route een heel eind een bos rondslingerd om een rechtdoorgaande weg heen. Ik pak weer de weg en ben 2 km korter.Ik krijg er plezier in om zelf steeds meer een route te vinden naar mijn dagdoel.
Ik kan nog een keer ergens koffie krijgen, ik loop weer een half uur op z'n zachts hard. Voor mij plots logt om 14.30 Le chemin voor me. Er lijkt een kosmische tijdsverkorting plaatsgevonden te hebben waardoor ik later meer tijd heb. Een soort truc als met die vissen en die wijn.
Voor caminoingewijden zal 'Le Chemin' een bekend fenomeen zijn. Hier zit nl de herberg l'Esprit du Chemin'. Het zijn Arno en Huberta die 13 jaar geleden in Saint Jean Pied de Port en succesvolle herberg begonnen zijn, die vorig jaar verkocht hebben en toen deze plek begonnen zijn. Hier opnieuw een klus met heel veel verbouwwerk. Te zien is dat er het afgelopen jaar ontzettend veel werk verricht is, nu al is hun huis en grote tuin en oase temidden van de vaak wat vervallen kleine dorpjes.
Enkele jaren geleden heeft Ria een paar keer 2 weken als vrijwilliger in l' Esprit gehospitaleerd en ik tussen het lopen in mijn vakantie door ook een week.
Ik word er welkom geheten door Riek en (een andere) Ria die deze 2 weken hospitalero zijn. Twee erg sympathieke kwieke gepensioeneerde dames. Riek kent mijn Ria ook, ze is een paar jaar geleden door haar ingewerkt. Daarnaast is ook een neef van Arno en zijn vrouw op bezoek en aan het werk.
Arno en Huberta zouden eigenlijk met vakantie zijn, maar een week geleden heeft Huberta haar hiel gebroken. Het hele been zit in het gips en ze zit in een rolstoel. Grote pech dus voor een super actieve vrouw in een lopende herberg met veel dorpels en grind tussen het huis en de tuin. Maar ik tref een vrolijke vrouw die vooral haar zegeningen telt met alle goede mensen om haar heen.
Als ik met een biertje in de tuin zit zie ik wat een prettige plek het hier al is. Hier wil ik graag nog een dag blijven en dat kan ook.
Als onderbreking van het lopen heb ik ook behoefte om een keer te werken. Een maand lang loop ik vaak bijzondere dingen te ontvangen bij mensen die altijd voor me klaar staan. Ik wil graag weer even aan de andere kant gaan staan en iets terug doen.
S avonds voor het eten blijken twee bekende rituelen uit Saint Jean ook naar le Chemin meegenomen te zijn. Het voorstelrondje met de virtuele bal waarbij ieder iets over zichzelf verteld en het moment stilte. Daarna een heerlijke maaltijd van Riek en Ria! Er zijn nog twee andere gasten, een duits echtpaar. Door het voorstelrondje weet ieder iets van elkaar en komen alle gesprekken, dot keer in half Nederlands en half Duits meteen op gang. Een gezellige avond!
Daar zijn zo'n 6 monnikken en 9 nonnen al knielend in gebed. Opvallend is dat ze bijna allemaal jong zijn, tussen 25 en 50. Op het einde van de mis worden alle pelgrims naar voren geroepen en krijgen de pelgrimszegen voor een behouden tocht. Een mooi ritueel. Ik ben een gezegend mens.
Na de mis een ontbijt, na het ontbijt vertrek maar meteen in Vezelay nog koffie. Uiteindelijk ben ik om 10 uur echt onderweg. Als allerlaatste van alle pelgrims.
10 uur vertrek, 25 km is 5 uur lopen, uur pauze erbij: 16 uur verwachte aankomst
Al snel zie ik dat de route een heel eind een bos rondslingerd om een rechtdoorgaande weg heen. Ik pak weer de weg en ben 2 km korter.Ik krijg er plezier in om zelf steeds meer een route te vinden naar mijn dagdoel.
Ik kan nog een keer ergens koffie krijgen, ik loop weer een half uur op z'n zachts hard. Voor mij plots logt om 14.30 Le chemin voor me. Er lijkt een kosmische tijdsverkorting plaatsgevonden te hebben waardoor ik later meer tijd heb. Een soort truc als met die vissen en die wijn.
Voor caminoingewijden zal 'Le Chemin' een bekend fenomeen zijn. Hier zit nl de herberg l'Esprit du Chemin'. Het zijn Arno en Huberta die 13 jaar geleden in Saint Jean Pied de Port en succesvolle herberg begonnen zijn, die vorig jaar verkocht hebben en toen deze plek begonnen zijn. Hier opnieuw een klus met heel veel verbouwwerk. Te zien is dat er het afgelopen jaar ontzettend veel werk verricht is, nu al is hun huis en grote tuin en oase temidden van de vaak wat vervallen kleine dorpjes.
Enkele jaren geleden heeft Ria een paar keer 2 weken als vrijwilliger in l' Esprit gehospitaleerd en ik tussen het lopen in mijn vakantie door ook een week.
Ik word er welkom geheten door Riek en (een andere) Ria die deze 2 weken hospitalero zijn. Twee erg sympathieke kwieke gepensioeneerde dames. Riek kent mijn Ria ook, ze is een paar jaar geleden door haar ingewerkt. Daarnaast is ook een neef van Arno en zijn vrouw op bezoek en aan het werk.
Arno en Huberta zouden eigenlijk met vakantie zijn, maar een week geleden heeft Huberta haar hiel gebroken. Het hele been zit in het gips en ze zit in een rolstoel. Grote pech dus voor een super actieve vrouw in een lopende herberg met veel dorpels en grind tussen het huis en de tuin. Maar ik tref een vrolijke vrouw die vooral haar zegeningen telt met alle goede mensen om haar heen.
Als ik met een biertje in de tuin zit zie ik wat een prettige plek het hier al is. Hier wil ik graag nog een dag blijven en dat kan ook.
Als onderbreking van het lopen heb ik ook behoefte om een keer te werken. Een maand lang loop ik vaak bijzondere dingen te ontvangen bij mensen die altijd voor me klaar staan. Ik wil graag weer even aan de andere kant gaan staan en iets terug doen.
S avonds voor het eten blijken twee bekende rituelen uit Saint Jean ook naar le Chemin meegenomen te zijn. Het voorstelrondje met de virtuele bal waarbij ieder iets over zichzelf verteld en het moment stilte. Daarna een heerlijke maaltijd van Riek en Ria! Er zijn nog twee andere gasten, een duits echtpaar. Door het voorstelrondje weet ieder iets van elkaar en komen alle gesprekken, dot keer in half Nederlands en half Duits meteen op gang. Een gezellige avond!
Wat een mooie en bijzondere dag had je gisteren. Tel inderdaad je zegeningen. Prachtig om van een afstand mee te genieten van jouw belevenissen. Dank je wel, lieve groet, Pauline