Dag 88 Grañón - Villafranca Montes de Oca

Lopen met de handrem erop is zoiets als een beetje gaan voor iets, maar dan nog slechter. Bij iedere km die ik heerlijk loop bedenk ik meteen dat de camino een km korter is geworden. Een beetje dom maar het is wel hoe m'n gedachtes nu gaan. Iemand met wie ik deze week uit eten ging, herinnerde me aan de kunst om zonder oordeel te kijken naar je emoties en gedachten. Oké dan, een beetje dom, niks mis mee ;-)
Maar deze herinnering helpt me wel bij het ook weer loslaten.

Deze ochtend word ik wakker van de eerste mensen die opstaan. Overigens, op allerlei internetfora is regelmatig de klacht te horen dat medepelgrims 's morgens bij het opstaan lawaaierig kunnen zijn. Maar tot nu toe zie en hoor ik alleen mensen die er bij het opstaan alles aan doen om ieder geluid te vermijden.
Maar vandaag werd ik er desondanks toch wakker van en had meteen zin om weer bij de eerste schemering verder te trekken. Na 3 km staat nog in de schemering iemand aan de kant van de weg met koffie, eten en drankjes, alles donativo. Dit naast een bestelbusje waarin hij geslapen heeft. Blij verrast neem ik er mijn eerste koffie van de dag. De man heeft 3 jaar geleden een camino gelopen en nu besloten om op deze manier donativo mensen te verzorgen, hij is toch werkloos. Het blijkt ook nog dat dit de eerste dag is dat hij dit doet. Wat kan de wereld leuk worden!

Drie km verderop een verrassing van een heel andere orde. In oktober zijn Ria en ik met de auto langs de camino getrokken, hebben verschillende albergues bezocht om o.a. een keer im de toekomst te gaan hospitaleren en zo ook iets bezocht wat meer een hotel bleek te zijn. De eigenaren van dit hotel waren bijzonder aardige, hartelijke mensen die grote indruk op ons maakten. Ze hebben ons een dag verzorgd en wilden daar amper geld voor. Ik loop nu langs dit hotel waarvan de bar net door de vrouw open gemaakt werd. Ze lacht, herinnert zich ons nog. Maar als ik vraag naar haar man vertelt ze met tranen in haar ogen dat hij drie maanden geleden bij een auto ongeluk is overleden.
Beng. Verbijstering.
Een heel gesprek volgt waarin ze oa verteld dat er in het dorp 102 mensen wonen, dat ze alle 102 op de begrafenis waren en hoe goed dat haar gedaan heeft.
De rest van de dag staat voor mij in het teken van deze mensen.
Enrique en Lourdes.

Vandaag 28 km. Totaal 2059 km.